-
1 umbilicus
umbilīcus, ī m. [одного корня с umbo ]1) пуп CC, L, PM etc.2) пуповина CC etc.3) середина, средоточие, центр ( Graeciae L)4) шишка, т. е. выступающая наружу головка палки, вокруг которой наматывался книжный свитокaliquid ad umbilicum adducere H — довести что-л. до конца5) стрелка на солнечных часах (u., quem gnomonem vocant PM)6) маленький центральный выступ или кружочек (in ventre medio, sc. nucis PM)7) род морской улитки C, VM -
2 carmen
1.carmen, ĭnis, n. (old form cas-men, Varr. L. L. p. 86 Bip.) [Sanscr. çasto [p. 293] declaim, praise; cf.: camilla, censeo], a tune, song; poem, verse; an oracular response, a prophecy; a form of incantation (cf.: cano, cantus, and canto).I.In gen., a tune, song, air, lay, strain, note, sound, both vocal and instrumental (mostly poet.; in prose, instead of it, cantus; cf.II.also versus, numeri, modi): carmen tuba ista peregit ( = sonus),
Enn. Ann. 508 Vahl.:carmine vocali clarus citharāque Philammon,
Ov. M. 11, 317; cf.vocum,
id. ib. 12, 157:per me (sc. Apollinem) concordant carmina nervis,
id. ib. 1, 518; cf. id. ib. 11, 5;5, 340: solaque culminibus ferali carmine bubo Saepe queri,
Verg. A. 4, 462; so id. G. 4, 514; Ov. M. 10, 453:cygnorum,
id. ib. 5, 387; cf. id. ib. 14, 430; Mart. 13, 77:citharae liquidum carmen,
Lucr. 4, 981; cf. id. 2, 506; Hor. C. 1, 15, 15:lyrae carmen,
Prop. 2, 1, 9 Hertzb.:canere miserabile carmen,
Ov. M. 5, 118:harundineum,
id. Tr. 4, 1, 12:socialia carmina,
id. H. 12, 139:barbaricum,
id. M. 11, 163.—With allusion to playing on the cithara:hoc carmen hic tribunus plebis non vobis sed sibi intus canit,
Cic. Agr. 2, 26, 68; cf. Aspendius.—Also the sound of waves, Claud. Cons. Mall. Th. 319; cf. Auct. Aetn. 295.—Esp., a composition in verse, a poem; poetry, verse, song, whether in a broader sense, of every kind of poetic production, epic, dramatic, lyric (opp. to prose and to cantus, the melody), or, in a more restricted sense, for lyric poetry.A.Cum hanc felicitatem non prosa modo multi sint consecuti sed etiam carmine, Quint. 10, 7, 19; cf. id. 1, 8, 2; 8, 6, 27; 10, 1, 95:B.perspicuum est, et cantus (melodies) tum fuisse rescriptos vocum sonis et carmina (words),
Cic. Tusc. 4, 2, 3; id. de Or. 2, 8, 34; 3, 51, 197:carminibus cum res gestas coepere poetae Tradere,
Lucr. 5, 1444:Maeonii carminis alite,
Hor. C. 1, 6, 2:epicum carmen,
Quint. 10, 1, 62:heroici sublimitas,
id. 1, 8, 5; cf. Prop. 3 (4), 3, 16:Iliacum,
Hor. A. P. 129:historia quodammodo carmen solutum,
Quint. 10, 1, 31:Pierium,
Lucr. 1, 946; 4, 21:tragicum,
Hor. A. P. 220:carmina Livi,
id. Ep. 2, 1, 69; cf. Tac. A. 11, 13:Saliorum carmina,
Varr. L. L. 3, 26; 9, 61; Quint. 1, 6, 40; Hor. Ep. 2, 1, 86 Schmid.; cf. Liv. 1, 20, 4 al.:lyricorum carmina,
Quint. 9, 4, 53; Prop. 4 (5), 6, 32:Aeolium,
Hor. C. 3, 30, 13:Lydis remixto carmine tibiis,
id. ib. 4, 15, 30; cf. id. Epod. 9, 5:carmen funebre proprie Naenia,
Quint. 8, 2, 8:carmina quae in Phaeacum epulis canuntur,
Cic. Brut. 18, 71; cf. id. ib. 19, 75:lascivum,
Quint. 9, 4, 108:obscena,
satirical, abusive poems, libels, Prop. 1, 16, 10;the same: famosum,
Hor. Ep. 1, 19, 31 Schmid.:malum,
id. ib. 2, 1, 153; id. S. 2, 1. 82 Heind.:obliquum,
Stat. S. 1, 2, 27:probrosum,
Tac. A. 4, 31; cf.:si quis carmen condidisset quod infamiam faceret flagitiumve alteri,
Cic. Rep. 4, 10, 12; and Fragm. XII. Tab. 8, 1, ap. Wordsw. Fragm. and Spec. p. 259 sq.; Fischer ad Cic. Tusc. 4, 2, 4.—Phrases:canere,
Cic. Brut. 18, 71; Liv. 1, 20, 4 al.:cantare cui,
Hor. C. 3, 1, 4:cantitare,
Cic. Brut. 19, 75: CONDERE, XII. Tab. ap. Cic. Rep. 4, 10, 12; Lucr. 5, 1; Hor. S. 2, 1, 82; id. A. P. 436:contexere,
Cic. Cael. 8, 18:disponere,
Lucr. 3, 420:pangere,
id. 1, 934; 4, 9:fingere,
Hor. C. 4, 2, 32; id. Ep. 2, 1, 227; id. A. P. 331:dicere,
id. C. 4, 12, 10; id. C. S. 8:dictare,
id. S. 1, 10, 75; id. Ep. 2, 1, 110:docere,
id. C. 2, 19, 1:ad umbilicum adducere,
id. Epod. 14, 7:deducere ad sua tempora,
Ov. M. 1, 4:fundere,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:componere ad lyram,
Quint. 1, 10, 29; cf. id. 11, 2, 11.—Esp.1.In a restricted sense for lyric or epic poetry:2. 3.carmine tu gaudes, hic delectatur iambis,
Hor. Ep. 2, 2, 59 Schmid.; cf.:carmina compono, hic elegos,
id. ib. 2, 2, 91: amabile carmen, i. e. a love poem or song, id. ib. 1, 3, 24.—And opp. to the drama for an epic or lyric poem:fabula, quae versatur in tragoediis atque carminibus,
Quint. 2, 4, 2.—A poetic inscription:4.et tumulum facite et tumulo superaddite carmen: Daphnis ego, etc.,
Verg. E. 5, 42; id. A. 3, 287; Ov. M. 14, 442; id. F. 3, 547 al.—A response of an oracle, a prophecy, prediction:5.ultima Cumaei venit jam carminis aetas,
Verg. E. 4, 4; so Ov. M. 6, 582; Liv. 1, 45, 5; 23, 11, 4; 25, 12, 4; 29, 10, 6; 38, 45, 3; Tac. A. 3, 63; 4, 43; 6, 12 al.—A magic formula, an incantation: MALVM, Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, 4, § 17; cf.6.Fragm. XII. Tab. 8, 1, a. ap. Wordsw. Fragm. and Spec. p. 260: polleantne aliquid verba et incantamenta carminum,
Plin. 28, 2, 3, § 10: carmina vel caelo possunt deducere lunam;Carminibus Circe socios mutavit Ulixi,
Verg. E. 8, 69 sq.; so id. A. 4, 487; Hor. Epod. 5, 72; 17, 4; id. S. 1, 8, 19; Prop. 2 (3), 28, 35; Ov. M. 7, 137; 14, 58; Quint. 7, 3, 7; Tac. A. 2, 69; 4, 22 al.—On account of the very ancient practice of composing forms of religion and law in Saturnian verse, also a formula in religion or law, a form:7.diro quodam carmine jurare,
Liv. 10, 38, 10; 10, 41, 3; 31, 17, 9; 1, 24, 6 and 9; Plin. 28, 2, 3, § 12:cruciatus carmina,
Cic. Rab. Perd. 4, 13; cf. id. Mur. 12, 26:lex horrendi carminis erat: duumviri perduellionem judicent, etc.,
of a dreadful form, Liv. 1, 26, 6:rogationis carmen,
id. 3, 64, 10.—Moral sentences composed in verses:2.Appii Caeci carmen,
Cic. Tusc. 4, 2, 4; cf.:liber Catonis qui inscriptus est Carmen de moribus,
Gell. 11, 2, 2:ut totum illud, VTI. LINGVA. NVNCVPASSIT., non in XII. tabulis, sed in magistri carmine scriptum videretur,
Cic. de Or. 1, 57, 245:necessarium,
id. Leg. 2, 23, 59. -
3 casmen
1.carmen, ĭnis, n. (old form cas-men, Varr. L. L. p. 86 Bip.) [Sanscr. çasto [p. 293] declaim, praise; cf.: camilla, censeo], a tune, song; poem, verse; an oracular response, a prophecy; a form of incantation (cf.: cano, cantus, and canto).I.In gen., a tune, song, air, lay, strain, note, sound, both vocal and instrumental (mostly poet.; in prose, instead of it, cantus; cf.II.also versus, numeri, modi): carmen tuba ista peregit ( = sonus),
Enn. Ann. 508 Vahl.:carmine vocali clarus citharāque Philammon,
Ov. M. 11, 317; cf.vocum,
id. ib. 12, 157:per me (sc. Apollinem) concordant carmina nervis,
id. ib. 1, 518; cf. id. ib. 11, 5;5, 340: solaque culminibus ferali carmine bubo Saepe queri,
Verg. A. 4, 462; so id. G. 4, 514; Ov. M. 10, 453:cygnorum,
id. ib. 5, 387; cf. id. ib. 14, 430; Mart. 13, 77:citharae liquidum carmen,
Lucr. 4, 981; cf. id. 2, 506; Hor. C. 1, 15, 15:lyrae carmen,
Prop. 2, 1, 9 Hertzb.:canere miserabile carmen,
Ov. M. 5, 118:harundineum,
id. Tr. 4, 1, 12:socialia carmina,
id. H. 12, 139:barbaricum,
id. M. 11, 163.—With allusion to playing on the cithara:hoc carmen hic tribunus plebis non vobis sed sibi intus canit,
Cic. Agr. 2, 26, 68; cf. Aspendius.—Also the sound of waves, Claud. Cons. Mall. Th. 319; cf. Auct. Aetn. 295.—Esp., a composition in verse, a poem; poetry, verse, song, whether in a broader sense, of every kind of poetic production, epic, dramatic, lyric (opp. to prose and to cantus, the melody), or, in a more restricted sense, for lyric poetry.A.Cum hanc felicitatem non prosa modo multi sint consecuti sed etiam carmine, Quint. 10, 7, 19; cf. id. 1, 8, 2; 8, 6, 27; 10, 1, 95:B.perspicuum est, et cantus (melodies) tum fuisse rescriptos vocum sonis et carmina (words),
Cic. Tusc. 4, 2, 3; id. de Or. 2, 8, 34; 3, 51, 197:carminibus cum res gestas coepere poetae Tradere,
Lucr. 5, 1444:Maeonii carminis alite,
Hor. C. 1, 6, 2:epicum carmen,
Quint. 10, 1, 62:heroici sublimitas,
id. 1, 8, 5; cf. Prop. 3 (4), 3, 16:Iliacum,
Hor. A. P. 129:historia quodammodo carmen solutum,
Quint. 10, 1, 31:Pierium,
Lucr. 1, 946; 4, 21:tragicum,
Hor. A. P. 220:carmina Livi,
id. Ep. 2, 1, 69; cf. Tac. A. 11, 13:Saliorum carmina,
Varr. L. L. 3, 26; 9, 61; Quint. 1, 6, 40; Hor. Ep. 2, 1, 86 Schmid.; cf. Liv. 1, 20, 4 al.:lyricorum carmina,
Quint. 9, 4, 53; Prop. 4 (5), 6, 32:Aeolium,
Hor. C. 3, 30, 13:Lydis remixto carmine tibiis,
id. ib. 4, 15, 30; cf. id. Epod. 9, 5:carmen funebre proprie Naenia,
Quint. 8, 2, 8:carmina quae in Phaeacum epulis canuntur,
Cic. Brut. 18, 71; cf. id. ib. 19, 75:lascivum,
Quint. 9, 4, 108:obscena,
satirical, abusive poems, libels, Prop. 1, 16, 10;the same: famosum,
Hor. Ep. 1, 19, 31 Schmid.:malum,
id. ib. 2, 1, 153; id. S. 2, 1. 82 Heind.:obliquum,
Stat. S. 1, 2, 27:probrosum,
Tac. A. 4, 31; cf.:si quis carmen condidisset quod infamiam faceret flagitiumve alteri,
Cic. Rep. 4, 10, 12; and Fragm. XII. Tab. 8, 1, ap. Wordsw. Fragm. and Spec. p. 259 sq.; Fischer ad Cic. Tusc. 4, 2, 4.—Phrases:canere,
Cic. Brut. 18, 71; Liv. 1, 20, 4 al.:cantare cui,
Hor. C. 3, 1, 4:cantitare,
Cic. Brut. 19, 75: CONDERE, XII. Tab. ap. Cic. Rep. 4, 10, 12; Lucr. 5, 1; Hor. S. 2, 1, 82; id. A. P. 436:contexere,
Cic. Cael. 8, 18:disponere,
Lucr. 3, 420:pangere,
id. 1, 934; 4, 9:fingere,
Hor. C. 4, 2, 32; id. Ep. 2, 1, 227; id. A. P. 331:dicere,
id. C. 4, 12, 10; id. C. S. 8:dictare,
id. S. 1, 10, 75; id. Ep. 2, 1, 110:docere,
id. C. 2, 19, 1:ad umbilicum adducere,
id. Epod. 14, 7:deducere ad sua tempora,
Ov. M. 1, 4:fundere,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:componere ad lyram,
Quint. 1, 10, 29; cf. id. 11, 2, 11.—Esp.1.In a restricted sense for lyric or epic poetry:2. 3.carmine tu gaudes, hic delectatur iambis,
Hor. Ep. 2, 2, 59 Schmid.; cf.:carmina compono, hic elegos,
id. ib. 2, 2, 91: amabile carmen, i. e. a love poem or song, id. ib. 1, 3, 24.—And opp. to the drama for an epic or lyric poem:fabula, quae versatur in tragoediis atque carminibus,
Quint. 2, 4, 2.—A poetic inscription:4.et tumulum facite et tumulo superaddite carmen: Daphnis ego, etc.,
Verg. E. 5, 42; id. A. 3, 287; Ov. M. 14, 442; id. F. 3, 547 al.—A response of an oracle, a prophecy, prediction:5.ultima Cumaei venit jam carminis aetas,
Verg. E. 4, 4; so Ov. M. 6, 582; Liv. 1, 45, 5; 23, 11, 4; 25, 12, 4; 29, 10, 6; 38, 45, 3; Tac. A. 3, 63; 4, 43; 6, 12 al.—A magic formula, an incantation: MALVM, Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, 4, § 17; cf.6.Fragm. XII. Tab. 8, 1, a. ap. Wordsw. Fragm. and Spec. p. 260: polleantne aliquid verba et incantamenta carminum,
Plin. 28, 2, 3, § 10: carmina vel caelo possunt deducere lunam;Carminibus Circe socios mutavit Ulixi,
Verg. E. 8, 69 sq.; so id. A. 4, 487; Hor. Epod. 5, 72; 17, 4; id. S. 1, 8, 19; Prop. 2 (3), 28, 35; Ov. M. 7, 137; 14, 58; Quint. 7, 3, 7; Tac. A. 2, 69; 4, 22 al.—On account of the very ancient practice of composing forms of religion and law in Saturnian verse, also a formula in religion or law, a form:7.diro quodam carmine jurare,
Liv. 10, 38, 10; 10, 41, 3; 31, 17, 9; 1, 24, 6 and 9; Plin. 28, 2, 3, § 12:cruciatus carmina,
Cic. Rab. Perd. 4, 13; cf. id. Mur. 12, 26:lex horrendi carminis erat: duumviri perduellionem judicent, etc.,
of a dreadful form, Liv. 1, 26, 6:rogationis carmen,
id. 3, 64, 10.—Moral sentences composed in verses:2.Appii Caeci carmen,
Cic. Tusc. 4, 2, 4; cf.:liber Catonis qui inscriptus est Carmen de moribus,
Gell. 11, 2, 2:ut totum illud, VTI. LINGVA. NVNCVPASSIT., non in XII. tabulis, sed in magistri carmine scriptum videretur,
Cic. de Or. 1, 57, 245:necessarium,
id. Leg. 2, 23, 59. -
4 incipio
incĭpĭo, cēpi, ceptum, 3 (archaic incepsit inceperit, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.), v. a. and n. [in-capio; lit., to seize upon, lay hold of; opp. to desinere; hence, with the accessory idea of action), to begin to do something, to take in hand (syn. incoho; in class. prose, viz. in Cic., only in the tempp. press., while coepi is used in the tempp. perff.); constr. usually with the inf., less freq. absol., with the acc., ab, or adv. of place or time.I.Act.(α).With inf.:(β).ut homines mortem vel optare incipiant vel certe timere desistant,
Cic. Tusc. 1, 49, 117:huic incipio sententiae diffidere,
id. ib. 5, 1, 3:prius quam incipit tinnire,
Plaut. As. 2, 4, 42:bella gerere,
Cic. N. D. 2, 3, 9:leges neglegere,
id. Rep. 1, 43 fin.:queri cum multis incipiunt,
id. Verr. 2, 2, 23, § 56:nimis cito diligere,
id. Lael. 21, 78:amare aliquem,
id. ib. 16, 60:fossas complere,
Caes. B. G. 5, 51, 4:rem frumentariam expedire,
id. B. C. 1, 54, 4:triplicem aciem ducere,
id. ib. 1, 64, 7;2, 30, 1: cum maturescere frumenta inciperent,
id. ib. 6, 29, 4; cf. id. ib. 3, 49, 1:cum primum pabuli copia esse inciperet,
id. B. G. 2, 2, 2; cf.:ictus erat, qua crus esse incipit,
Ov. M. 6, 255; 8, 474; 15, 256:opes pellere dominatione,
Sall. H. 3, 61, 3:si res explicare incipiam,
Nep. Pelop. 1:Bessus agere gratias incipit,
Curt. 5, 12, 1:cenare,
Suet. Aug. 74:promovere scalas,
Tac. A. 15, 4 fin.:si dormire incipis ortu luciferi,
Juv. 8, 11:male quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, etc.... Si bene facere incepit, etc. (shortly afterward, occeperunt),
Plaut. Truc. 2, 5, 12 and 14:satis nequam sum, utpote qui hodie inceperim Amare,
id. Rud. 2, 5, 5.—Absol.:(γ).ut incipiendi ratio fuerit, ita sit desinendi modus,
Cic. Off. 1, 37, 135; cf. Plin. Ep. 9, 4, 1; Sen. Ep. 116:dum incipimus,
Quint. 11, 3, 144:dum deliberamus, quando incipiendum sit, incipere jam serum est,
id. 12, 6, 3:in incipiendo, etc.,
id. 11, 1, 6: ac statim sic rex incipit, thus begins (to speak), Sall. J. 109 fin.; cf.:nec sic incipies, ut scriptor cyclicus olim: Fortunam Priami, etc.,
Hor. A. P. 136:sic incipit, with a foll. direct quotation,
id. S. 2, 6, 79; Ov. M. 9, 281;and simply incipit,
Hor. S. 1, 9, 21:sapere aude, Incipe,
make a beginning, begin, id. Ep. 1, 2, 41; Juv. 4, 34:priusquam incipias, consulto opus est,
Sall. C. 1, 6:turpe inceptu est,
Ter. Phorm. 2, 4, 16:incipientes atque adhuc teneri (pueri),
who are beginning to learn, beginners, Quint. 1, 2, 26:incipiens,
id. 2, 5, 18; 2, 6, 5; 8 prooem. § 1; 3;10, 7, 18: quoties madidum ver incipit,
Juv. 9, 52 al. —With acc. (once in Cic., once in Cæs., v. infra):(δ).facinus audax incipit,
Plaut. Aul. 3, 4, 1:facinus,
Sall. C. 20, 3:pugilatum,
Plaut. Capt. 4, 2, 13:iter,
id. Cas. 4, 4, 2:aliquid novi negotii,
Ter. Phorm. 4, 4, 29:bellum (opp. deponere),
Sall. J. 83, 1:tam prava,
id. ib. 64, 2:indigna nobis,
id. H. 2, 41, 8:opus,
Liv. 7, 34, 13:bellum,
id. 21, 21, 6; 26, 37, 9; 42, 43, 3:sementem,
Verg. G. 1, 230:Maenalios versus,
id. E. 8, 21:si id facere non potueris, quod, ut opinio mea fert, ne incipies quidem,
Cic. Planc. 19, 48; Quint. 1, 12, 5:iter mihi incepi,
Plaut. Cas. 2, 1, 16:tantum incepi operis,
id. Men. 2, 3, 80:mandata,
Tac. A. 12, 10; 4, 46:auspicia a parricidio,
Just. 26, 2 init.: multa, Cat. ap. Gell. 16, 14, 2.— Pass.:tanta incepta res est,
Plaut. Capt. 2, 1, 31:nuptiarum gratia haec sunt ficta atque incepta,
Ter. And. 5, 1, 17; 3, 3, 7:si inceptam oppugnationem reliquissent,
Caes. B. G. 7, 17, 6:quia dici extremum erat, proelium non inceptum,
Sall. J. 21, 2:proelium incipitur,
id. ib. 57, 3;74, 2: saxis proelium incipitur,
Tac. H. 5, 17:satis cito incipi victoriam,
id. ib. 2, 25; id. A. 2, 5; 2, 76; 12, 67 fin.:iter inceptum celerant,
Verg. A. 8, 90:inceptumque decurre laborem,
id. G. 2, 39:inceptum frustra summitte furorem,
id. A. 12, 832:deus me vetat Inceptos iambos Ad umbilicum adducere,
Hor. Epod. 14, 7:in re incipiunda ad defendendam noxiam,
Ter. Phorm. 1, 4, 48:in contentionibus aut incipiendis aut finiendis,
Quint. 11, 3, 128:a tantis princeps incipiendus erat,
Ov. F. 5, 570.—With ab or an adv. of place or time:II. (α).a Jove incipiendum putat,
Cic. Rep. 1, 36 (acc. to the Gr. of Aratus, ek Dios archômestha):ab illis incipit uxor,
Juv. 6, 348; Quint. 10, 1, 46:incipiamus ab iis,
id. 9, 2, 6:semper ab excusatione aetatis incipientem,
id. 6, 3, 76:potissimum incipiam ab ea parte,
id. 3, 7, 1:optime manus a sinistra parte incipit, in dextra deponitur,
id. 11, 3, 106:amicitia incepta a parvis cum aetate accrevit simul,
Ter. And. 3, 3, 7.— Pass. impers.:optime incipitur a longis, recte aliquando a brevibus,
Quint. 9, 4, 92.With abl.:(β).tertius sinus Acrocerauniis incipit montibus,
Plin. 4, 1, 1, § 1:censere ut principium anni inciperet mense Decembri,
Tac. A. 13, 10:verbum petere quo incipiant,
Quint. 10, 7, 21.—Absol.:cum ver esse coeperat... cum rosam viderat, tum incipere ver arbitrabatur,
Cic. Verr. 2, 5, 10, § 27:quoties incipit sensus aut desinit,
Quint. 9, 4, 67:hic annus incipit vicesimus,
Plaut. Capt. 5, 3, 3:narrationis incipit mihi initium,
Ter. And. 4, 2, 26:jam tum inceperat turba inter eos,
id. Eun. 4, 4, 58:tempus erat quo prima quies mortalibus aegris Incipit,
Verg. A. 2, 269:mox Idumaea incipit et Palaestina,
Plin. 5, 13, 14, § 68:epistula, quam incipiente febricula scripseras,
Cic. Att. 7, 8, 2:incipientes curas principis onerari,
Tac. A. 1, 19:incipiens adhuc et nondum adulta seditio,
id. H. 1, 31:incipiens omnia sentit amor,
Ov. A. A. 2, 648:Menander Syracusanus incipientis juventae,
Plin. 8, 5, 5, § 14:incipiente aestate,
id. 27, 13, 109, § 133:trixago incipientibus hydropicis efficax,
id. 24, 15, 80, § 131:quem (honorem) et incipientes principes et desinentes adeo concupis cunt ut auferant,
Plin. Pan. 57.—Hence, in-ceptum, i, n., a beginning, attempt, undertaking (freq. in historians and poets, but not in Cæs.;also rare in Cic.): cujus ego non modo factum, sed inceptum ullum conatumve contra patriam deprehendero,
Cic. Cat. 2, 12, 27:servetur ad imum, Qualis ab incepto processerit (persona),
from the beginning onwards, Hor. A. P. 127: permanere in incepto, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14 fin.:a quo incepto studioque me ambitio mala detinuerat,
Sall. C. 4, 2:cujus neque consilium neque inceptum ullum frustra erat,
id. J. 7, 6; cf.:ni ea res longius nos ab incepto traheret,
the subject, id. ib. 7 fin.:absistere incepto,
Liv. 31, 26, 5:desistere incepto,
Verg. A. 1, 37:haerere in incepto,
id. ib. 2, 654:peragere inceptum,
id. ib. 4, 452; cf.:perficere inceptum,
Sall. J. 11 fin.:piget incepti,
Verg. A. 5, 678:nunc ad inceptum redeo,
Sall. J. 4, 9; 42, 5:turpe inceptum est,
Ter. Phorm. 2, 4, 16.— In plur.:cupidus incepta patrandi,
Sall. J. 70, 5:juventus Catilinae inceptis favebat,
id. C. 17, 6:incepta mea inpedivit,
id. H. 4, 61, 12; cf.:inceptis annue, diva, meis,
Ov. Am. 3, 2, 56; and:di nostra incepta secundent,
Verg. A. 7, 259:gravia et magna professa,
Hor. A. P. 14.
См. также в других словарях:
Hand — 1. Alle Händ voll to dohne, seggt de ol Zahlmann1, on heft man êne. (Insterburg.) – Frischbier2, 1469. 1) Der Name eines Feldwächters in Insterburg. 2. Alten Händen hilft kein Nagelschminken. – Laus. Magazin, XXX, 251. Russisch Altmann V, 85. 3.… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon